Wij leven in een tijd van rauwe, confronterende en vaak ook schokkende beelden. Via de media stroomt het leed, verdriet, de haat en verlorenheid ons huis en ons hart binnen. Dit kan ons verweest doen voelen. Ik merk zelf, dat ik dan behoefte heb aan troost. Troost in een troosteloze wereld. Troost vind ik in kleuren, mooie vormen. Kijken naar mensen en het beleven van de natuur in al haar seizoenen. Het verwaaien van de prachtige herfstdracht, met het tevoorschijn komen van nieuwe knoppen biedt perspectief, hoop op nieuw leven na een kille winter.

Het kijken naar mensen, beleven van de natuur, inspireert mij niet alleen, maar spoort mij aan, om beelden te creëren, die een boodschap van hoop in zich huizen. Beelden, die troost bieden, erkenning van het leed door gebrokenheid en verlies. Ik denk, dat er ruimte voor hoop komt, als er plaats is voor verlies, voor kwetsbaar en gebroken zijn.

Zo ontstaan in mijn atelier in mij zelf ideeën, ontwerpen, schetsen voor schilderijen en monumenten.